خیلی سبک و سنگین کردم چی بنویسم ،از یه طرف چهره ی بعضی از معلمای دوران تحصیلیم جلوی چشمم بود ، معلمای که انگار وظیفه ی خودشون می دونستن که هر جور شده خودشون برسونن سرکلاس ،از وقتش از عمرش بزنه تا بتونه یه کلمه به شاگرداش بیاموزه و از طرفی هم حسرت پشت نیمکت هایی که کجا بشینیم و...
اینجا تقریبا میشه گفت جمع ،جمعه معلماست، خواستم بگم این روز که روز شما عزیزان هست بهتون تبریک میگم.
عزیزانم ! ماها قرار نیست سمت معلمی داشته باشیم تا بتونیم و بخواهیم به دیگری خواندن و نوشتن یاد بدیم ، هر کدوم از ماها همین که داریم می خونیم و می نویسیم شده ده کلمه به کسی یاد بدیم در جای خودش اجر معنوی داره ، پس یه همت بکنیم در توان خودمون به اونایی که به دلایلی نتونستن سواد کسب کنند یاری برسونیم ،
البته من کمتر از آنم که بخوام به کسی تکلیف کنم اما یه درخواست یه خواهش از طرف هم وبلاگیتونه ،
به امید روزی که هیچ کودکی در حسرت نوشتن یه جمله ی (سپاس ای معلم که به من خواندن و نوشتن آموختی) نباشه
بازم تبریک میگم و عرض خسته نباشید به همه ی معلمان و اساتید
نویسنده: هانیه
